ΑΙΓΙΝΑ: ΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ,ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ-ΑΡΘΡΟ ΓΝΩΜΗΣ

ΦΩΤΕΙΝΗ ΔΟΞΑ

Το δεύτερο μεγαλύτερο σε έκταση, πληθυσμό και ανάπτυξη νησί του Αργοσαρωνικού στο Αιγαίο Πέλαγος, που συγκεντρώνει πληθώρα επισκεπτών κάθε εποχή του έτους, είναι αδιαμφισβήτητα η όμορφη Αίγινα.

Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ, ΕΧΕΙ ΤΗΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Με πληθυσμό 13.552 κατοίκων-σύμφωνα με την απογραφή του 2001-, η Αίγινα αποτελεί το νησί του Σαρωνικού κόλπου. Στην πόλη του νησιού κατοικούν 7.783, ενώ οι υπόλοιποι κατοικούν στους οικισμούς Βαθέος, Κυψέλης, Μεσαγρού και Πέρδικας. Ο πληθυσμός του παρουσιάζει κατανομή 157 κατοίκων, ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.

photo:Dimorsitanos-Εμπορικό καλντερίμι, στην Αίγινα.

Η ονομασία του νησιού, είναι συνυφασμένη αφενός με την πρωτεύουσα και αφετέρου με τον κύριο λιμένα της νήσου. Κατά την αρχαιότητα και την μυθολογία, η ονομασία του νησιού είχει την προέλευσή του, στην κόρη του Θεού Αισώπου Αίγινα, την οποία και ερωτεύθηκε ο Δίας, την απήγαγε στο νησί τότε Οινώνη και όπου μετονομάστηκε στην σημερινή Αίγινα. Το νησί αποτελούσε το εποικιστικό κέντρο των Πελοποννησίων, των Αιγαιατών και των Μυρμιδόνων. Αργότερα συνδέθηκε μαζί με άλλες ναυτιλιακές πόλεις, αποτελώντας τον θεσμό της Αμφικτυονίας της Καλαυρίας, συμμετέχοντας στη ναυμαχία της Σαλαμίνας ενάντια στους Πέρσες και αποτέλεσε πόλη της Αχαϊκής Συμπολιτείας.

Η ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ, ΟΙ ΑΚΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ.

Η Αίγινα βρίσκεται στο κέντρο του Σαρωνικού κόλπου και περιβάλλεται από το λεγόμενο Αγκίστρι, τα πασίγνωστά Μέθανα, την Τροιζήνα και τον Πόρο, αλλά και τις ακτές της ηπειρωτικής Αττικής.

photo:Xocolatl-Η παραλιακή οδός.

Με συνολικό εμβαδόν 82,63 τετραγωνικά χιλιόμετρα, καθίσταται ως το δεύτερο μεγαλύτερο νησί του Αργοσαρωνικού. Το μήκος των ακτών της, φτάνει τα 57χλμ. Με έδαφος ηφαιστειογενές, η Αίγινα αποτελείται από χαμηλούς λόφους και κάποιες πεδινές εκτάσεις.

Έχει ως ψηλότερο βουνό το Όρος φτάνοντας σε ύψος περί τα 532μέτρα, ενώ δεν έχει ποτάμια και γενικά τρεχούμενο νερό. Τρυγόνια, λαγούς, αγριοκούνελα και αλεπούδες, διακατέχουν την πανίδα του νησιού, ενώ αγριελιές, πουρνάρια, φρύγανα, ράμνους και φιλίκια, την χλωρίδα του. Το κλίμα είναι μεσογειακό και ξηρό με περιορισμένες βροχοπτώσεις.

ΤΑ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΕΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

Η Αίγινα θεωρείται ένας από μεγαλύτερους πόλους έλξης των επισκεπτών, εγχώριων αλλά και ξένων.

Ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα που παρουσιάζει το νησί, θεωρείται ο Ναός της Αφαίας, η Παλαιοχώρα( ο λεγόμενος «νησιωτικός» Μυστράς), τα υπολείμματα του ναού του Ελλανίου Διός, ο προϊστορικός-ιστορικός οικισμός της Κολώνας, ο Πύργος του Μαρκέλλου, η Μητρόπολη, το Μουσείο του Καπράλου, το Λαογραφικό Μουσείο και το Αρχαιολογικό Μουσείο.

photo:Ggia-Πανοραμική εικόνα της Πέρδικας, από την κορυφή του νησιού-Μονή.

Οι πιο γνωστές παραλίες του νησιού είναι ο φημισμένος Μαραθώνας, η Σουβάλα, η παραλία της Αγίας Μαρίνας στο ανατολικό μέρος του νησιού και το Κλήμα ή Κλειδί στο νότιο μέρος του νησιού, λίγο πριν το ψαροχώρι της Πέρδικας. Η Πέρδικα- όπου βρίσκεται στο νότιο άκρο του νησιού, 9 χλμ. από το λιμάνι της Αίγινας-, αποτελεί τουριστικό θέρετρο και τους καλοκαιρινούς υπάρχει συχνή καθημερινή σύνδεση (με καΐκι) με το νησάκι της Μονής.

photo:Nikos Laskaridis-Βυζαντινή εκκλησία, στην Παλιά Χώρα
photo: Юкатан-Ο Καθεδρικός ναός, του Αγίου Νεκταρίου.

Δημοφιλές τουριστικό κέντρο, αποτελεί επίσης το επιβλητικό Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου, μαζί με τον υπερμεγέθη ιερό ναό, καθώς και πληθώρα εκκλησιών που διασώθηκαν μετά την Τουρκοκρατία.

Το νησί εξυπηρετείται από τοπικά πούλμαν, έχει οργανωμένο δίκτυο μετακίνησης με λεωφορεία (ΚΤΕΛ), ενώ ο επισκέπτης μπορεί να επιλέξει να γυρίσει την πόλη πάνω σε μια από τις παραδοσιακές άμαξες.

Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

Η Αίγινα προσελκύει αρκετό κόσμο λόγω της εγγύτητάς της με την Αθήνα, με αποτέλεσμα τις τελευταίες δεκαετίες ο τουρισμός να αποτελεί την βασικότερη οικονομική δραστηριότητα των ντόπιων. Στο νησί υπάρχει πλήθος ξενοδοχείων και ενοικιαζόμενων δωματίων, ενώ αποτελεί κλασσικό πέρασμα ιστιοπλοϊκών σκαφών. Σημαντικό ρόλο, διαδραματίζει για την οικονομία, ο θρησκευτικός τουρισμός, ο οποίος είναι αυξημένος λόγω του Αγίου Νεκταρίου, καθώς και ο αρχαιολογικός τουρισμός λόγω του ναού της Αφαίας, αλλά και των βυζαντινών μνημείων.

Στις 29 Απριλίου 1829 και συγκεκριμένα στην οικία του Αλέξανδρου Κοντόσταυλου στην Περιβόλα, πραγματοποιήθηκε ο πρώτος επίσημος χορός στον ελλαδικό χώρο, τον οποίο ακολούθησε και δεύτερος, στην οικία του Σπυρίδωνα Τρικούπη.

photo:Xocolatl-Η ΠΑΛΙΑ ΧΩΡΑ

Μεταξύ των έργων του Ιωάννη Καποδίστρια, στη νέα- προσωρινή πρωτεύουσα ήταν και η δημιουργία του πρώτου αρχαιολογικού μουσείου, το οποίο στεγάστηκε, είτε στο Εϋνάρδειο Διδασκαλείο, ή αρχικά στο συγκρότημα του Ορφανοτροφείου. Διευθυντής του, ήταν ο Ανδρέας Μουστοξύδης.

Στη διάρκεια του 20ού αιώνα η Αίγινα προσέφερε έμπνευση, σε πλήθος λογοτεχνών και εικαστικών καλλιτεχνών, που εγκαταστάθηκαν εκεί. Μεταξύ αυτών ήταν, ο πασίγνωστος Νίκος Καζαντζάκης, ο Γιάννης Μόραλης, ο Νίκος Νικολάου, ο Χρήστος Καπράλος και πολλοί άλλοι.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟ “ΔΙΑΚΑΤΕΙΧΑΝ”.

Το πρώτο εκπαιδευτικό ίδρυμα που λειτούργησε στην Αίγινα (αλλά και γενικά στην απελευθερωμένη Ελλάδα) ήταν το Κεντρικό Σχολείο, το οποίο ίδρυσε ο Ιωάννης Καποδίστριας, το 1829. Σκοπός του σχολείου αυτού(τριετούς φοιτήσεως), ήταν να δημιουργηθούν δάσκαλοι αλλά και στελέχη για τις κρατικές υπηρεσίες. Το Κεντρικό Σχολείο στεγάστηκε στο Εϋνάρδειο, κτίριο στο οποίο προηγουμένως συνεδρίαζε το Πανελλήνιον και το οποίο είχε κατασκευαστεί με συνδρομή του Ελβετού φιλέλληνα τραπεζίτη Εϋνάρδου. Μετά το θάνατο του Καποδίστρια, το σχολείο έκλεισε τον Ιανουάριο του 1832.

Κατά τον 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ού, στο νησί λειτουργούσε Σχολαρχείο (κάτι ανάλογο με το σημερινό Γυμνάσιο). Διευθυντής του σχολείου για πολλά χρόνια ήταν, ο Παναγής Ηρειώτης.

Από το 1932, το σχολείο στεγάζεται στον χώρο του Κυβερνείου. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Γερμανική Κατοχή, από το 1945 στην Αίγινα, λειτουργεί ως παράρτημα του Β’ Γυμνασίου Αρρένων Πειραιά. Το 1959 (στις 8 Νοεμβρίου), το σχολείο παύει να είναι παράρτημα και λειτουργεί πλέον ως Γυμνάσιο Αίγινας.

Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

Η κύρια ασχολία των κατοίκων της Αίγινας, είναι η αλιεία, η γεωργία και η κτηνοτροφία. Η Αίγινα κατείχε αξιόλογο σπογγαλιευτικό στόλο, μέχρι και την δεκαετία του 1970. Η μεγαλύτερη ακμή αυτής της δραστηριότητας, παρατηρείται στα τέλη του 19ου αιώνα, απασχολώντας περί τους χιλίους ναύτες και βουτηχτάδες. Σημαντικοί έμποροι της εποχής ήταν οι Κωνσταντίνος Βογιατζής, Μιχάλης Μαΐλης και αδελφοί Σταματιάδη. Κατά την περίοδο της κατοχής, η σπογγαλιεία είχε διακοπεί.

Στις αρχές του 20ου αιώνα πολλοί Δωδεκανήσιοι και Αιγινήτες μετανάστευσαν στην Αμερική, όπου και εργάστηκαν ως δύτες στο Τάρπον Σπριγκς, στον Κόλπο του Μεξικού. Η πόλη αυτή με την έλευση έμπειρων δυτών από την Ελλάδα, μετατράπηκε σε πρωτεύουσα της σπογαλλιείας.

Το 1971, υπολογίζεται ότι οι ψαράδες αποτελούσαν το 40% του εργατικού δυναμικού, ενώ οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι, το 30%  αντίστοιχα. Σήμερα η αλιευτική δραστηριότητα του νησιού παραμένει αυξημένη, εστιαζόμενη κυρίως στην κατσούλα, τον γλανιό, τα μπαρμπούνια και τα λιθρίνια, ενώ η κτηνοτροφική δραστηριότητα είναι εξαιρετικά περιορισμένη.

Στην Αίγινα υπάρχουν σημαντικές καλλιεργήσιμες εκτάσεις, ενώ σε αυτό το νησί καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά η πατάτα, ύστερα από πρωτοβουλία του Ιωάννη Καποδίστρια.

Οι κάτοικοι παραδοσιακά καλλιεργούσαν σιτάρι, κριθάρι, αρακά, ρεβύθια κ.α., ενώ διατηρούσαν και σημαντικές εκτάσεις αμπελιών, η καλλιέργεια όμως των οποίων, μετά την εισαγωγή της καλλιέργειας της φιστικιάς, αλλά και την εισαγωγή της «φυλοξήρας» υποχώρησε. Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται, το 1950 τα αμπέλια κάλυπταν εκτάσεις 13.500 στρεμμάτων, ενώ το 1961 κάλυπταν, 4.382 των στρεμμάτων.

ΤΟ ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΟ ΦΙΣΤΙΚΙ ΑΙΓΙΝΗΣ

Το Φιστίκη Αιγίνης, έχει την πηγή του από το 1896, όταν ο γιατρός Νικόλαος Περόγλου, ο οποίος ξεκίνησε την συστηματική καλλιέργεια του φιστικιού και όπου σύντομα άρχισε να γίνεται δημοφιλής στους κατοίκους του νησιού.

Από το 1950, η καλλιέργεια του φιστικιού είχε εκτοπίσει σε σημαντικό βαθμό την υπόλοιπη γεωργική δραστηριότητα, λόγω του μεγάλου κέρδους που απέδιδε, αλλά και της φυλλοξήρας που απειλούσε τα αμπέλια. Στην αρχή της δεκαετίας του 1960, δημιουργήθηκε στην περιοχή Πλακάκια, το πρώτο εργοστάσιο αποφλοίωσης φιστικιών, από τον Γρηγόριο Κονιδάρη.

Η ποιότητα του “φιστικιού Αιγίνης”-ονομασία που κατοχυρώθηκε ως προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ)-, το 1996 θεωρείται διεθνώς εξαιρετική και υπερτερεί σε σχέση με αρκετές ξένες ποικιλίες, κάτι που οφείλεται στις ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες του νησιού (ξηρασία) και στα ηφαιστειογενή χαρακτηριστικά του εδάφους .

Οι καρποί της Φιστικιάς, έχουν κάνει γνώστη την Αίγινα παγκοσμίως. Σήμερα, οι μισοί φιστικοπαραγωγοί είναι μέλη του Αγροτικού Συνεταιρισμού Φιστικοπαραγωγών Αιγίνης. Υπολογίζεται ότι οι φιστικιές της καλύπτουν 29.000 στρέμματα, ενώ η συνολική παραγωγή αγγίζει ετησίως τους 2.700 τόνους. Τα τελευταία χρόνια, στα μέσα Σεπτεμβρίου οργανώνεται κάθε χρόνο το Φεστιβάλ Φιστικιού, με την ονομασία “Fistiki Fest”.

Πηγή Πληροφοριών:Wikipedia

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο