ΆΡΘΡΟ ΓΝΩΜΗΣ
ΦΩΤΕΙΝΗ ΔΟΞΑ
Σίγουρα ο εγκλεισμός λόγω των συνθηκών που επικράτησαν, όχι μόνο στην χώρα μας, αλλά παγκοσμίως, δεν λέει να είναι από μόνο του και ένα τόσο θετικό γεγονός. Όμως αν το καλοσκεφτεί κανείς, κάνοντας έναν απολογισμό των καταστάσεων και μετρώντας τα «θετικά», αλλά και τα αρνητικά γεγονότα, που μας συνέβησαν, θα δει κανείς πως το συμπέρασμα του εγκλεισμού και της απομόνωσης, θα βγάλει στο τέλος μόνο θετικό πρόσημο.
Ο Κορονοϊός που έφτασε και στην χώρα μας-σαν ιός- αδιαμφισβήτητα είναι ότι χειρότερο έχει συναντήσει η ανθρωπότητα. Απώλειες, θλίψη, φόβος, εντάσεις, νεύρα, αγανάκτηση, μοναξιά… αποξένωση από την πραγματικότητα! Όλα τα συναισθήματα μαζεμένα!
Ο εγκλεισμός όμως που έγινε σε όλους μας-των δυόμιση μηνών και της νυν και της προηγούμενης καραντίνας-, αν το καλοσκεφτεί κανείς, μόνο θετικά αποτελέσματα έχει να αποφέρει. Κλειστήκαμε μέσα και… μέρα με τη μέρα, σκεφτόμασταν συνέχεια. Τι πήγε λάθος, τι δεν κάναμε καλά στην ζωή μας, τι θα πρέπει να κάνουμε από εδώ και πέρα, για να διορθώσουμε τα… αδιόρθωτα.
Μήπως μέχρι πρότινος, δεν ήμασταν τόσο συνεπής, ως προς τα ζητήματα υγιεινής; Μήπως μέχρι πρότινος, αδιαφορούσαμε για τον συνάνθρωπο, γιατί από την φύση μας, ήμασταν καλομαθημένοι και σνομπ πολίτες; Μήπως δεν καταδεχόμασταν να μιλήσουμε στους γύρω μας και τώρα κάνουμε αμάν και πως;
Και τι άλλαξε. Οι συνθήκες, τα γεγονότα, που μας έκαναν να σκεφτούμε καλύτερα και να συμπεριφερθούμε επιτέλους σαν άνθρωποι;
Είναι αλήθεια πως συνειδητοποιήσαμε πολλά θέματα, μέσα στην διάρκεια της καραντίνας μας.
Κάναμε φιλικές σχέσεις, με ανθρώπους, που μέχρι πρότινος δεν λέγαμε ούτε καλημέρα, γιατί δεν τους «καταδεχόμασταν»…
Κάναμε φιλικές σχέσεις, με ανθρώπους που δεν τολμούσαμε να μιλήσουμε, ούτε στα πιο τρελά όνειρά μας.
Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ποιοι κατάφεραν τελικά να παραμείνουν;
Μείνανε στην ζωή μας- και μετά την καραντίνα των δύο μηνών- οι φίλοι που άξιζαν να μείνουν, ενώ αυτοί-που δοκιμάστηκαν στην πίεση και στον χρόνο, δεν υπήρξαν αληθινοί, αλλά παρέμεναν για λόγους σκοπιμότητας, έφυγαν ανεπιστρεπτοί ή τους διώξαμε, επειδή αργά τους καταλάβαμε… και γιατί αυτό; Γιατί πολύ απλά, δεν τους θέλαμε στην ζωή μας και τους πετάξαμε έξω, γιατί δεν άξιζαν σαν άνθρωποι.
Κάναμε ερωτικές σχέσεις, πάλι για λόγους σκοπιμότητας ή επειδή το θέλαμε πραγματικά; Μήπως κάναμε σχέσεις, επειδή είχαμε πιεστεί, φοβόμασταν τις συνθήκες που επικρατούσαν στην χώρα μας, ή γιατί μείναμε περισσότερο μόνοι από ποτέ και συνειδητοποιήσαμε την ζωή μας καλύτερα, θέλοντας μια συντροφιά στην ζωή μας;
Και αυτοί που άξιζαν και ήταν αληθινοί, παραμείνανε τελικά στην ζωή μας και μετά την καραντίνα των δυόμισι μηνών που βιώσαμε, ενώ αυτοί που δεν υπήρξαν αληθινοί, ήταν συμφεροντολόγοι και δημιούργησαν σχέσεις, μόνο και μόνο για να περάσει το «κακό»(πανδημία), απομακρύνθηκαν σαν τους κλέφτες.
Θα μου πεις ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρεται και μετά τι; δεν έχουν τα κότσια να παραμείνουν παραπάνω; Απλά αποκαλύπτεται το αληθινό τους πρόσωπο, πέφτουν κοινώς οι μάσκες, ντρέπονται για την στάση τους και αποχωρούν. Ή υπάρχει η πιθανότητα να τους γνωρίζαμε τι ήταν και απλά τους «καταδεχτήκαμε», συμβιβασμένοι στις καταστάσεις που επικρατούν γύρω μας;
Και τι θέλουμε να θυμόμαστε από αυτά που συνέβησαν; Τους ανθρώπους που μας αγάπησαν αληθινά και παραμείνανε στην ζωή μας και συνεχίζουμε-ευτυχισμένοι -να περνάμε καλά μαζί τους; ή να θυμόμαστε τους ψεύτικους ανθρώπους, που δεν άξιζαν να έρθουν στην ζωή μας, τους ανοίξαμε –παρόλα αυτά την πόρτα και μετά επειδή καταλάβαμε την σκοπιμότητά τους, τους βγάλαμε απ’ την ζωή μας-έστω και αργά-, απομακρύνοντάς τους;
Σίγουρα η συνειδητοποίηση των καταστάσεων μερικές φορές είναι για καλό ακόμη κι αν πονάει. Η αλήθεια κανένα, ποτέ δεν χάλασε και οι σκέψεις μας έκαναν ακόμη πιο ώριμους ανθρώπους!
Ο εγκλεισμός μας έφερε κοντά στους ανθρώπους, μας έκανε να νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον, να αγαπάμε ο ένας τον άλλον, ή τουλάχιστον να κάνουμε την προσπάθειά μας, να δείξουμε το ενδιαφέρον μας για τον συνάνθρωπό μας και μας έκανε στην τελική πιο σοφούς απ’ ότι ήμασταν!
